Persoonlijk – waarom het hier zo rustig is de laatste tijd

Persoonlijk – waarom het hier zo rustig is de laatste tijd

De trouwe volgers moeten ongetwijfeld opgemerkt hebben dat ik al een half jaar bitter weinig artikels post. De mensen die me persoonlijk kennen, weten waarom. Dit berichtje is voor iedereen die me niet in het dagelijkse leven kent en zeker voor wie buiten Vlaanderen woont. Want sinds eind mei heb ik een nieuwe job, eentje die heel veel tijd en energie vraagt.

 

Politiek

Ik had me voorgenomen om mijn blog en mijn nieuwe carrière gescheiden te houden. Want bloggen heeft niets met politiek te maken en politiek niets met bloggen. Maar nu ik nauwelijks tot niet meer aan schrijven toe kom, vind ik wel dat ik jullie een uitleg verschuldigd ben.

Bij de federale verkiezingen van 26 mei werd ik verkozen tot volksvertegenwoordiger. Op 20 juni legde ik de eed af in het federale parlement. Ik vertegenwoordig daar de stem van de Limburgse Groenen. Concreet leg ik me toe op de thema’s gezondheid, leefmilieu en duurzame ontwikkeling. Die liggen helemaal in de lijn van hoe ik probeer te leven en wat ik in mijn vorige job (communicatie- en campagnemedewerker voor Velt, de vereniging voor ecologisch leven en tuinieren), deed. Zij het op een ander niveau, op een ander tempo en met andere middelen.

 

kamer
Tijdens de eedaflegging was er tijd voor selfies. Hier met mijn nieuwe collega’s Jessika Soors, Kim Buyst en Dieter van Besien.

 

Nieuw ritme

Mijn weken zien er nu anders uit dan vroeger. Ik weet dat ik minstens vier dagen per week om 7 uur op mijn fiets zit richting Hasselt en verder richting Brussel trein. Hoe laat ik naar huis kom, weet ik zelden op voorhand. Dat maakt mijn weken boeiend, maar ook moeilijker te organiseren. We zoeken momenteel onze weg om gezond te blijven koken, inmaken, tuinieren en ook nog tijd te vinden om lekker te ontspannen. Over hoe we dat aanpakken, schrijf ik zeker binnenkort een berichtje als we onze draai gevonden hebben.

 

Moestuin

Het eerste slachtoffer van mijn drukkere professionele leven, was mijn moestuin. In volle campagne vroeg één van onze medekandidaten en fervent tuinier of ik mijn courgetten al gezaaid had. Niet dus. April en mei waren erg druk door de campagne. Na de verkiezingen bleef het druk omdat ik mijn job bij Velt goed wilde afronden en zo snel mogelijk wilde inwerken in mijn dossiers. En dus groeide de ongewenste planten in mijn tuin sneller dan mijn groenten. Op een gegeven moment werd ik er wat slechtgezind van. Tot Pascal zei: ‘We veranderen ons referentiekader. Vroeger hadden we een groentetuin met hier en daar wat bloemen in. Nu hebben we een bloemenweide die super goed is voor bijen en andere insecten. En gelukkig voor ons groeit en bloeit er ook hier en daar iets eetbaars tussen.’ Heerlijk, die switch. Nu beschouw ik alles wat ik eruit haal, als een overwinning. 

 

kamer
Mijn nieuwe werkplek. Zie je me zitten?

 

Toekomst

Hoe vaak ik in de toekomst tijd ga hebben om te bloggen, is een vraagteken. Maar ik heb wel de intentie om jullie regelmatig te blijven voorzien van eco-inspiratie. Voor Facebook en Instagram kan ik tussendoor meer tijd maken. Volg I Love Eco dus zeker via de social media. En als je me politiek wil volgen, kan dat hier.

Print Friendly, PDF & Email


Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.