Review: Cucina Verde – vegetarisch genieten all’Italiana

Review: Cucina Verde – vegetarisch genieten all’Italiana

Cucina verde: dat bundelt vegetarisch en Italië in één zin. Dan ben ik vanaf de eerste seconde verkocht. In Italië heb ik een stukje van mijn hart verloren en ik ga er elk jaar met heel veel plezier een paar weken heen. Het klimaat, de uitzichten, het lekkere eten maken het tot mijn droomland.

Toen WPG-uitgevers me vroegen om een review te maken van ‘Cucina Verde’, twijfelde ik dus ook niet. Miki Duerinck en Kristin Lybaert zijn met dit boek niet aan hun proefstuk toe. Met hun vegetarische kookstudio leerden ze immers al heel wat Vlamingen & Nederlanders vegetarisch koken en hun zes vorige kookboeken bewezen de twee dames al meermaals dat ze weten hoe je evenwichtig vegetarisch kookt, eet en dit ook doorgeeft aan anderen.

Voor dit nieuwste boek zochten ze dus hun inspiratie in ItalIë. Niet dat ze Italiaanse roots hebben, maar omdat de Italiaanse keuken met haar zuiderse warmte ook hun hart gestolen heeft. En omdat ze het een uitdaging vinden om de Italiaanse klassiekers op te leuken met groenten waar de klassieke keuken vlees vraagt.

Opbouw

Het kookboek is opgebouwd volgens de menukaart van een Italiaans feestgerecht, dat me helemaal doet denken aan een feestmaaltijd tijdens Feragosto (15 augustus). Beginnen doe je met antipasti, daarna volgt een soepje, een primo piatto. Vaak is die primo piatto pasta, maar in dit boek maken de auteurs voor pasta en pizza een apart hoofdstuk. Handig, want wij eten pasta quasi altijd als hoofdmaaltijd en daarom verdient het wel een aparte stek. De hoofdgerechten vind je bij de secondi piatti om af te sluiten met de dolce.

Italië is naast pizza en pasta ook het land van de lekkere kazen. De meeste kazen zijn echter niet vegetarisch, omdat ze gemaakt worden van stremsel afkomstig van kalfjes. Dat wordt handig opgelost door bij heel wat gerechten ook een plantaardig alternatief te voorzien.

In de vorige boeken van de Vegetarische Kookstudio stoorde me de hoeveelheid vleesvervangers wel eens. Persoonlijk eet ik slechts sporadisch eens een vleesvervanger en zoek ik voor nieuwe inspiratie ook recepten die vertrekken van (seizoens)groenten. Cucina Verde vertrekt van zomergroenten, omdat die in Italië gedurende een groot deel van het jaar verkrijgbaar zijn. Voor mij mochten in dit boek nog niets meer winterse recepten staan, met palmkool, boerenkool, spruiten enz, die ook in ItalIë in de winter veel gegeten worden.

Getest

Afgelopen zondag mocht ik een pizza-workshop begeleiden en ik testte met de groep een aantal pizza-recepten uit het boek. Meestal gaan we er bij pizza immers vanuit dat je op een goede bodem wat tomatensaus uitstrijkt en dan belegt met wat je graag hebt. Om daar eens van af te wijken, vind je handige tips in het hoofdstuk ‘pizza’s’. Zo vond ik bijvoorbeeld een recept met mascarpone, rode biet, appel en witlof. Omdat je in volle grond nu geen vers witlof vindt (wel uit hydrocultuur, maar er is een massa beter aanbod in de zomer), verving ik het witlof door in tijm en olijfolie gebakken meiraapstukjes. De bodem basis bleef wel mascarpone (gekruid met peper en zout) en dat is een super idee. Op die manier krijg je een lekker zoete pizza, zeker met appel en rode biet erop. Een receptje dat we zeker nog eens gaan maken! Van het loof van de rode biet maakte ik trouwens een pesto die de basis werd voor een pizza met pesto en geroosterde groenten. De pizza met courgettesaus en een klassieke rodesauspizza maakten ons menu compleet tijdens de workshop.

Conclusie

Een fijn en mooi boek om inspiratie uit te halen. De recepten zijn haalbaar en toegankelijk; de ingrediënten makkelijk vindbaar. Voor mij mocht het iets meer seizoensgebonden en bio zijn.  Maar als je groenten gebruikt als basis voor elk gerecht, ben je volgens mij ook al zeer goed eco-bezig!

La Cucina Verde – uitgegeven door WPG-uitgevers – kost 24,99 euro en kun je hier bestellen.



Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.