Aan de bron: goede olijfolie

Aan de bron: goede olijfolie

Ik prijs me gelukkig: de hele week ontdek ik de oorsprong van een van mijn geliefde culinaire producten: olijfolie. Samen met de eigenaars van Terre di Merino, het bedrijfje waar ik altijd mijn olijfolie koop, bezoek ik de streek, de plantages en zoek ik naar de verhalen achter de olijfolie.

 

Geboortegrond

Ik leerde Vincenzo kennen tijdens een moestuincursus van Velt. Heel trots kwam hij de papieren laten kijken waarmee hij de olie biologisch gecertificeerd mocht noemen. Hij vertelde over de geboortegrond van zijn vader, over de schoonheid, pracht en praal. En tegelijkertijd over de verlaten plantages, het harde labeur, de uitdagingen waarmee de olijfolieteelt geconfronteerd wordt. 

 

Vieste

En nu zie ik het hier met eigen ogen. Hoe een wonderschoon dorp als Vieste de laatste vijftig jaar helemaal veranderd is. Net omdat het zo prachtig is, wil hier veel volk op vakantie komen. En veel volk betekent veel toerisme en veel toerisme betekent veel inkomsten. Geef de Viestani eens ongelijk. Dat hiermee het dorp drie maanden per jaar overspoeld wordt en negen maanden per jaar verlaten oogt, vind ik jammer. Dat alle beschikbare gronden worden ingenomen door grote hotels en de moestuinen verdwenen zijn, vind ik zonde. Maar ik begrijp de keuzes die gemaakt zijn: er moet immers brood op de plank komen.

 

Olijven
De olijvenoogst is hier volop aan de gang.

De prijs van goed eten

Maar hoe meer het dorp naar toerisme evolueerde, hoe minder jongeren geïnteresseerd waren in het harde labeur van de olijvenboomgaarden. En tegelijk daalde en daalde de prijs die je voor een liter olijfolie krijgt. Ik zie hier eeuwenoude olijfbomen staan. Eeuwenlang zijn ze verzorgd, gesnoeid, plantages gemaaid: met kennis die van familie op familie werd doorgegeven. Ineens was er industriële boter als vervanger voor olijfolie. Ineens kwam er uit andere streken olijfolie die voor minder dan een vierde van de prijs op de markt werd gebracht. Daar ergens raakten we de band kwijt met het eten dat ons al eeuwen voedt. 

 

Vloeibaar goud

En dus staan hier hele bergen vol met verwaarloosde olijfbomen. Bomen die met een aantal snoeibeurten weer gezond zouden kunnen zijn en massa’s olijven zouden kunnen dragen. Bomen die ons vloeibaar goud kunnen geven, dat ons van binnen en van buiten voedt. Maar de jonge mensen die het zouden kunnen doen, zijn weggetrokken uit het dorp en komen enkel nog terug voor vakanties. 

 

olijfolie
Brood, olijfolie en wijn: zo simpel kan het leven zijn.

 

Helden

De eerste dag van onze week hier samen werd ik verdrietig. Verdrietig van alle onbenutte mogelijkheden. Van alle gemiste kansen. Van eeuwenoude wortels die hier niet gebruikt worden. Van kennis die verloren gaat. 

De tweede dag leerde ik echt helden kennen. Een uitbater van een B&B hoog in de bergen, die biologische kazen en olijfolie produceert en hoopt dat zijn zonen overnemen. Michele hoog boven op een berg, met koeien en geiten, die ons toonde hoe je traag kaas maakt.  Vincenzo, Valentino en hun familie, die doorzetten: investeren in goede snoeiers, in een goed product dat ze rechtstreeks aan klanten verkopen. In de verhalen achter de olijfolie. Want het gaat hier zeker over een goed product dat aan de basis ligt van een gezonde keuken. Maar het gaat hier vooral over de mensen die dit voor ons produceren. En over de grond, de bomen, de olijven. Over een eerlijke prijs voor een eerlijk product. Over lokale voedselhelden die hoop geven voor een gezonde toekomst. Ik word hier weer optimistisch. En geniet met volle teugen.

 

Ter info: achter de schermen werken Vincenzo en Valentino hard aan hun website, die binnenkort online gaat. Uiteraard deel ik dan met veel plezier de link.



Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.