Mindfulness Stiltedag
Mindfulness Stiltedag
Een stiltedag. Heb je geen idee wat je je daar bij voor moet stellen? Had ik ook niet! De Mindfulness Stiltedag die ik heb gedaan, hoorde bij mijn Mindfulness cursus. Laat ik je vertellen hoe mijn stiltedag was. De aanloop naar de dag ging heel goed. De avond voor de stiltedag sliep ik voor het eerst sinds jaren alleen thuis. Man en kinderen waren bij opa en oma in het hoge Noorden aan het logeren. Ik had al helemaal bedacht hoe ik mijn ‘me-time’ zou aanpakken. Ten eerste zou ik de avond van te voren vroeg gaan slapen en daarna op tijd opstaan. Vervolgens zou ik gezond ontbijten en yoga doen om alvast soepel te worden voor het stil zitten tijdens de meditaties.
Aargh! Opschieten!
Maar zo ging het natuurlijk niet. Het ging al mis bij het slapen: ik lag tot na middernacht te lezen. Half 1 is nou eenmaal de favoriete slaaptijd van mijn lichaam. Zodra ik alleen ben, verval ik weer in mijn oude slaappatroon. Waardeloos dat mijn patroon nooit rekening houdt met mijn agenda. Gelukkig werd ik ’s ochtends toch op tijd wakker. En had ik dus nog alle tijd om rustig op te staan en mijn mooie plannen uit te voeren. Maar toen begon het: ik vond het in mijn bed ineens heel belangrijk om op internet te zoeken naar duurzame outdoorkleding. De tijd verstreek gestaag. Ik stond op, douchte veel te lang en had toen helemaal nergens meer tijd voor. Snel maakte ik nog een shake en stapte op de fiets. Gehaast, warm, gestrest rende ik de Ruimte voor Aandacht binnen. Ik kwam precies op tijd maar het half uurtje inloop had ik al gemist. Wat maar weer bewijst dat dagen van te voren over je planning denken, echt helemaal nergens op slaat.
Caravan pimpen
Eenmaal aangekomen werd ik gelukkig snel weer kalm. Het voelde wel vreemd dat ik mijn haast-ervaring niet kon delen met anderen. Normaal had ik me verontschuldigd, uitleg willen geven over mijn te laat komen. Maar niets van dat alles. Ik bleef stil. Ik merkte dat als je geen aandacht geeft aan te laat komen, je zo weer vergeten bent dat je gestrest was. Het toen was het tijd om te beginnen. We waren met een groepje van ongeveer 10 mensen. Ik schat dat iedereen in de leeftijd van 30 tot 50 jaar was. Esther, de juf, begon met een bodyscan. Ondanks het slaaptekort, bleef ik wakker. Misschien wel het voordeel van het haasten van net daar voor: ik zat nog vol adrenaline. Met de geleide meditatie van Esther, reisde ik van mijn tenen naar mijn kruin. Althans, dat was het idee. Tegen de tijd dat ik bij mijn hoofd was, had ik onze nieuwe caravan in gedachten gepimpt, mijn huis opgeruimd, een heleboel blogposts bedacht enzovoorts, enzovoorts. Mijn geest was nog behoorlijk op hol. Zoals gebruikelijk dus. Gelukkig leer je met Mindfulness dat het prima is, als je afgeleid bent. Je mag steeds opnieuw beginnen met opletten.
Saai
Na een korte pauze (in stilte natuurlijk) volgde de tweede meditatie. Het was een zitmeditatie waarbij we weer op ons eigen lichaam moesten letten. Halverwege mochten we er ook voor kiezen om te lopen. Je let dan op je voetzolen. Het idee van al die meditaties is dat je traint je aandacht bij één ding te houden. Klinkt reuze saai maar dat is het niet. Gek genoeg. Eigenlijk kom je er met mindfulness achter dat als je iets met aandacht doet, het nooit saai is wat je doet (nou behalve afwassen dan). De eerste twee meditaties vlogen om. Best bijzonder want thuis heb ik soms moeite met 20 minuutjes zitten. Nu zat ik zonder problemen twee keer een uur.
De stad in
In de pauze mochten we even naar buiten. Ik vond het jammer dat er niet gezamenlijk werd geluncht. Ik heb eens een stilte retraite in Engeland gedaan, een weekend lang. Daar werd in stilte gegeten. Dat is eerst vreselijk ongemakkelijk. Waar moet je bijvoorbeeld kijken?! Maar na een poosje raak je er aan gewend en is het heerlijk rustig. Geen geleuter aan je kop. Niet vriendelijk doen. Niet aardig gevonden moeten worden. Een verademing! Met deze stiltedag gingen we dus even op pad. Dat moest ook wel want ik was ’s ochtends in de haast mijn lunch vergeten mee te nemen.
Scherp randje
In de pauze merkte ik dat ik aardig mindfull was. Ik kocht frambozen en blauwe bessen bij de Ekoplaza. Ik nam me voor om het fruit aandachtig op te eten. Ondanks dat ik midden in het centrum van Utrecht zat, lukte dat aardig. Vervolgens kwam ik er achter dat een blauwe bes scherp is! Echt, er zit een scherpe rand aan! En frambozen hebben haartjes! En, wat denk je, heeft een framboos pitten? Ja dus! In elk van die ‘rondjes’ van een framboos zit een pitje! Haha, daar had ik echt nog nooit opgelet! Kennelijk zat ik zo relaxed te smikkelen van mijn fruitjes, dat een voorbij fietsende meneer me zomaar smakelijk eten toewenste. Ik lachte vriendelijk naar hem maar zei lekker niks terug.
Een meer vol met water
Na de lunchpauze volgden nog twee meditaties. Tijdens 1 er moesten we ons voorstellen we een watermeer waren. Esther beschreef dat het stormde op het meer. Maar wat er bij het meer ook gebeurt, het water in het meer blijft altijd hetzelfde water. Ik dacht meteen aan het rustige water onder de golven. Daar heeft het water geen last van de wind. Esther ging verder: de wind ging weer liggen en dat het water water werd kalm, als een spiegel. Esther beschreef hoe het water alles spiegelt: wolken, vogels, een vliegtuig (…) Euh? Hallo? Een vliegtuig? Dat paste even niet in het romantische Italiaanse-meer-plaatje dat ik net opgeroepen had. Het blijkt een leermomentje te zijn; kennelijk wil ik alleen mooie dingen spiegelen. Maar zo zit het leven niet, madam! Nare dingen horen er ook bij. De rest van de meditatie probeerde ik nare dingen te laten spiegelen in het water van mijn meer. Zonder dat het effect heeft op mijzelf had. Best moeilijk blijkt. Afkeer, walging, allerlei emoties kwamen voorbij als ik een me een naar beeld voor de geest haalde. De mannelijke helft van de deelnemers vond deze meditatie kennelijk een vreselijk relaxte bezigheid. Omstebeurt snurkten ze even. Gênant! Gelukkig ergerde ik me niet.
In stilte
Als laatste mediteerden we een uur lang in stilte. Geen juf dus die iets vertelde of me bij de les hield. Eerst zaten we een kwartier. Toen liepen we een kwartier en als laatste zaten we weer een half uur. Dat klinkt echt onwijs lang toch? Gek genoeg vloog de tijd om. Terwijl ik thuis soms moeite heb met 20 minuutjes mediteren. En toen was de dag ineens voorbij!
Aandachtsspier
Behoorlijk ontspannen liep ik de deur uit. Maar het was niet zo dat ik helemaal zen was. Door mijn eerste stilte retraite lang geleden had ik toch bepaalde verwachtingen. Zo was ik een beetje teleurgesteld dat we geen geluiden-, adem- of gedachtenmeditaties gedaan hadden. Wat wederom bewijst dat verwachtingen echt vreselijk zinloos zijn. Wel kan ik zonder meer zeggen dat mijn aandachtspier weer sterker was na deze mindfulness stiltedag. Op de dagen na de stiltedag merkte ik terloops dat ik meer genoot van de blaadjes aan de bomen en het geluid van de vogeltjes in de tuin. Tuurlijk, er was ook stress. Maar gewoon genieten van de kleine dingen in het leven. Daar draait het toch uiteindelijk om? Kennelijk moet je in onze maatschappij hard werken om oog te hebben voor de kleine dingen. Voor mij is rust echt geen onnodige luxe met een fulltime baan in een andere stad, een gezin met jonge kinderen en een blog waar ik veel aan wil werken. Mijn hoofd loopt soms om. Ik denk dat je vast wel herkent wat ik bedoel. Ik ben blij dat ik deze stiltedag heb gedaan. Ik heb me voorgenomen dat er nog meer stiltedagen zullen volgen. En ook wil ik eindelijk eens op zoek naar een meditatiegroepje dat me aanspreekt!
PS DEZE STILTEDAG HOORDE BIJ EEN CURSUS MINDFULNESS IN DE NATUUR!
![Alle I Love Eco-foto\\\](https://blog.iloveeco.be/wp-content/plugins/ultimate-social-media-icons/images/icons_theme/thin/thin_instagram.png "Alle I Love Eco-foto\\\"){kind=icon}
Leuk om je ervaringen te lezen. Morgen een stilte dag voor mij. 8 X training gehad en het beklijft niet erg in het dagelijkse leven. Wil morgen mee maken maar zie er ook tegen op! Groet.