Aan de feesttafel van elke familie met schoolgaande kinderen zal de vraag passeren: ‘Hoe was het rapport?’ Vaak zullen ouders hierbij zuchten en zeggen dat er meer in zat, dat hun kinderen met een extra inspanning een pak meer resultaat zouden boeken. Als ik naar de inspanningen van België op vlak van klimaat kijk, zucht ik ook. En verwacht ik véél meer inspanning voor een veel beter resultaat.

Plannen

De voorbije dagen bundelden de verschillende regeringen hun regionale plannen om het klimaat te redden in een nationaal plan. Zo moeten we tegen 2030 maar liefst 35 procent minder CO2 uitstoten, ruim 18 procent meer energie uit hernieuwbare bronnen halen en 26 procent energie besparen. Hoe ze dat denken te doen? Door bijvoorbeeld meer biobrandstoffen te mengen met diesel en benzine. En meer windmolens bouwen om aan dat percentage hernieuwbare energie te geraken.

Oversubsidiëring

Tegelijk lees ik over Limburgers die hun zonnepaneleninstallatie uit zetten als ze op vakantie vertrekken. Of elektrische verwarmingsapparaten bij komen en met ramen en deuren open stoken om hun elektriciteit op te krijgen. Want nadat de Vlaming eerst verleid is tot zonnepanelen op hun dak door een verziekt systeem van subsidies, komt er nu een systeem dat ze afstraft als ze te veel energie opwekken, want door de prosumentenvergoeding moeten ze betalen om hun elektriciteit terug op het net te zetten. Dan frons ik toch even mijn wenkbrauwen: oké, het systeem van oversubsidiëring was fout, maar hoe fout is het om eigenaars van zonnepanelen nu te laten betalen om elektriciteit af te geven, terwijl zij wel bijdragen aan die 18 procent energie uit hernieuwbare bronnen? 

Biobrandstof

Als ik zie dat onze regeringen de CO2-uitstoot willen aanpakken door nog meer biobrandstoffen te gaan mengen met benzine en diesel, terwijl het op dit moment al scheef groeit met die mengelingen, frons ik opnieuw. Want los van de landbouwgronden die ingenomen worden om die biobrandstof mogelijk te maken, doe je met deze ingreep weer aan symptoombestrijding in plaats van naar de oorzaak van het probleem te gaan. Als ik buiten de piekuren minstens 2,5 uur moet tellen om van As in Antwerpen te geraken met openbaar vervoer in combinatie met (elektrische) fiets, terwijl ik daar met de auto (al dan niet gevuld met biobrandstoffen) een uur over doe, zie je dat dat systeem ook gewoon fout zit. Biobrandstoffen zijn pleisters op een etterende wonde: een radicale upgrade van ons openbaar vervoer is wat we nodig hebben om dit chronische probleem aan te pakken.

Biobrandstoffen zijn pleisters op een etterende wonde: een radicale upgrade van ons openbaar vervoer is wat we nodig hebben om dit chronische probleem aan te pakken.

Klimaatmars

Met de inspanningen die zowel de regionale als de federale overheden aanreiken voor het hoofdvak klimaat, waar ze al een aantal keer met een onvoldoende naar huis kwamen, gaan ze niet slagen. Als het over de rapporten van onze kinderen ging, zouden we een duchtig woordje met ze spreken. 75.000 mensen die tijdens de klimaatmars oproepen dat het anders moet, zijn blijkbaar niet genoeg om onze beleidsmakers in gang te laten schieten. Dus lanceer ik een warme oproep aan alle opiniemakers, journalisten en gebruikers van social media: blijf hen tot de orde roepen, houd het thema warm. Want voor het hoofdvak klimaat bestaat er immers geen herexamen in augustus.