Over de boom die bij ons wou blijven

Over de boom die bij ons wou blijven

Heb ik jullie ooit al verteld over onze geweldige buren? Altijd klaar voor een gezellige babbel, een glaasje samen, eten delen, voorraden uitwisselen, de was veilig droog vinden onder het afdak als je niet thuis was om ‘m af te nemen voor een regenbui? Zo van die buren waarvan je ze zou creëren als je ze niet had. Wel, die hebben wij. Als er een award voor de beste buren zou bestaan, zou ik die meteen uitreiken aan Tony en Yola. 

 

Seringenboom

Bijna op de grens tussen onze bouwplaatsen stond een weelderige seringenboom. Elk jaar eind april, begin mei was ik jaloers op die heerlijke kleuren en geuren die deze boom tot in onze tuin verspreidde. En een jaar of tien geleden begon er een zijtak door de betonnen afscheiding te groeien, en die bracht ons jaar na jaar meer bloemen. Een paar jaar gelden begon Tony z’n tuin onderhoudsvriendelijker aan te leggen omdat zijn rug niet mee zo mee wil en vroeg hij of we het oké vonden dat hij de boom zou omzagen. Mijn puppy-oogjes moeten toen boekdelen gesproken hebben, want spontaan kwam het alternatief om de wortels en de zijtak die door de afscheiding groeide, te behouden, maar de takken aan zijn kant, weg te doen.

buurboom
De lila bloesem geeft niet alleen heerlijke geuren en kleuren, je kunt er ook in de keuken mee aan de slag. En wist je dat de kleindochter van onze buren ‘Lila’ heet?

Lila bloesem

Dat resulteert in een kleine, maar dappere tak die nu de omvang van een boom aanneemt. Met een geur die je bedwelmt als je in de moestuin aan het werken bent en heerlijke, lila bloemen. Al jaren wil ik ook iets met die bloemen doen in de keuken. Maar de vlierbloesem– en citroensiroop op mijn kelderschap geraakt niet op op omdat we zo weinig suiker gebruiken. En verder dan de toepassing ‘seringensiroop’ geraakte ik niet, dus liet ik de boom maar lekker geuren en kleuren en deed ik er verder niets mee.

Bloesemstarter
De bloesemstarter in de maak: eentje met gewoon water en de andere met waterkefir, om te experimenteren met fermenten.

Bloesemstarter

Tot ik vorige week het tijdschrift ‘Seizoenen’ van Velt in de bus kreeg. Daarin beschrijft Sam De Wilde een heel jaar lang zijn fermenteersuccessen, als voorbereiding op een boek dat Velt in het najaar over fermenteren gaat publiceren. In Seizoenen beschrijft Sam hoe je de lente-micro-organismen kan vangen in een ferment door bloesems met wat suiker twee tot drie dagen in een glazen pot te laten vriendjes worden. Ik zag Seizoenen, ik zag de seringenboom die bij ons wil komen wonen en dacht: een groter toppunt van fermenteren kan niet. 

Zuurdesembrood
Op een druilerige regendag bestaat er niets zaligers dan zuurdesembrood uit de oven halen en dat meteen opeten met een glas wijn erbij.

Experiment

Zondag zette ik een potje van ongeveer een halve liter op mijn aanrecht, voor 3/4 gevuld met seringenbloemen, wat suiker en water. En na twee dagen begon dat inderdaad te bubbelen. Woensdag filterde ik het uit en maakte ik er een desemstarter mee, door er speltbloem en water aan toe te voegen. En ja, hoor, nog geen twaalf uur later bubbelde de starter alsof hij nog nooit iets anders geweest was. Vrijdagavond maakte ik een voordeeg en vandaag (zaterdag) spendeerde ik de verregende dag om de techniek van het zuurdesembakken weer / beter onder de knie te krijgen. Ik kan je daar trouwens de boeken ‘Zuurdesem’, ‘De Superette’ en ‘Het goeie leven’ voor aanraden. 

Siroop

Van een ander ‘pluksel’ maakte ik seringensiroop, volgens hetzelfde recept als vlierbloesemsiroop. Als ik de kleur vergelijk met andere brouwsels van bevriende foodies, heb ik wel een heel lichte versie. Dus misschien moet ik gewoon dankbaar zijn voor de heerlijke geuren en kleuren die onze geadopteerde buurboom geeft en er geen siroop van maken. Daarvoor zijn er immers de vlierbloesems ook nog. 



Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.